-----------Uwaga! Fragmenty w >...< pogrubiê-------------------- E6 Rafaî Wiosna Za oknem -47 stopni, ôwiëta sâ jutro, a ja tu mam pisaê o E... No wiecie co! Ale co ja na to poradzë, jak trzeba, to trzeba. Przypominam wiëc o wrzuceniu jakiejô muzyczki w tîo. Tym razem polecam najnowszâ pîytë zespoîu, którego dawny leader jest autorem Magazynu AMIGA!!! (Nie piszë, co to za zespóî, ûeby nikt mnie nie posâdziî o kryptoreklamë). Muzyka naprawdë odjazdowa!!! Bîëdów cionk dalszy W poprzednim odcinku o E przedstawiîem zastosowanie handlera bîëdów w gîównej procedurze main(). Czy jednak moûliwe jest, aby zrobiê to w podprocedurach? Oczywiôcie! Handlery sâ zorganizowane w taki sposób, ûe Raise() skacze do najbliûszego handlera w okolicy -- zwykle handlera procedury, w której zostaî wykonany. Jeûeli zdefiniujemy procedurë main() z popdprocedurâ drukuj(), która ma swój wîasny handler, to kaûda komenda Raise() skoczy do handlera bîëdów funkcji drukuj(), a nie main(). Jeûeli jednak nie zdefiniujemy w drukuj() handlera bîëdów, Raise()-y zawëdrujâ do handlera w main(). Najlepiej wyjaôni to przykîad: ENUM BEZBLEDU, BLAD1, BLAD2 PROC main() HANDLE WriteF('main\n') pierwsza() WriteF('main -- po pierwszej\n') druga() WriteF('main -- po drugiej\n') Raise(BEZBLEDU) WriteF('main -- koniec\n') EXCEPT IF exception WriteF('main: BLAD\d\n',exception) ENDIF ENDPROC PROC pierwsza() HANDLE WriteF('pierwsza\n') Raise(BLAD1) WriteF('pierwsza -- koniec\n') EXCEPT IF exception WriteF('pierwsza: BLAD\d\n',exception) ENDIF ENDPROC PROC druga() WriteF('druga\n') Raise(BLAD2) WriteF('druga -- koniec\n') ENDPROC Wynikiem dziaîania programu bedâ napisy: main pierwsza pierwsza: BLAD1 main -- po pierwszej druga main: BLAD2 Jak widaê na przykîadzie, jeûeli nie ma handlera o jeden stopieï wyûej, to program jest zatrzymywany -- w powyûszym listingu napis "main -- po drugiej" nie zostanie wypisany, gdyû zostaî wykonany handler funkcji main(), nad którâ nie ma juû innej procedury. Bardzo miîâ funkcjâ E jest Trhrow. Wystëpuje ona jednak tylko w wersji >Amiga 3.0< i nowszych. Ma ona postaê: Throw(x,y) gdzie x to numer bîëdu, taki sam jak w wypadku uûywania Raise(), a y to liczba, którâ moûna przkazaê handlerowi. Daje to moûliwoôê stworzenia klas bîëdów obsîugiwanych przez osobne procedury: Throw(ERROR_DOS,IoErr()) Throw(ERROR_INTERNAL,warosc) Oto przykîad uûycia Throw(): MODULE 'dos/dos' CONST MAXFNLEN=256, ESCAPE=27 ENUM OK,BLAD_NOTADIR,BLAD_CANTEX,BLAD_LOCK,BLAD_OPEN,BLAD_READ,IFF,HALT DEF spacje PROC main() spacje:=0 katalog(arg) ENDPROC PROC katalog(uarg) HANDLE DEF dirlock, fib:PTR TO fileinfoblock,ifffilename[256]:STRING,s DEF dirfilename[256]:STRING fib:=New(SIZEOF fileinfoblock) IF (dirlock:=Lock(uarg,ACCESS_READ))=NIL THEN Throw(BLAD_LOCK,uarg) IF Examine(dirlock,fib)=NIL THEN Throw(BLAD_CANTEX,uarg) IF fib.direntrytype<0 THEN Throw(BLAD_NOTADIR,uarg) IF spacje THEN FOR s:=1 TO spacje DO WriteF(' ') WriteF('\c[31m\s\c[0m\n',ESCAPE,uarg,ESCAPE) IF CtrlC() THEN Raise(OK) WHILE ExNext(dirlock,fib) IF CtrlC() THEN Raise(HALT) IF fib.direntrytype>0 INC spacje StrCopy(dirfilename,'',ALL) StrCopy(dirfilename,uarg,ALL) AddPart(dirfilename,fib.filename,MAXFNLEN) katalog(dirfilename) DEC spacje ELSE IF spacje THEN FOR s:=1 TO spacje DO WriteF(' ') WriteF(' \s [\d] ',fib.filename,fib.size) StrCopy(ifffilename,'',ALL) StrCopy(ifffilename,uarg,ALL) AddPart(ifffilename,fib.filename,MAXFNLEN) IF fib.size>12 THEN czyiff(ifffilename) WriteF('\n') ENDIF ENDWHILE Raise(OK) EXCEPT IF dirlock THEN UnLock(dirlock) IF exception SELECT exception CASE BLAD_LOCK; WriteF('Nie mogë wejôê do katalogu \s',exceptioninfo) CASE BLAD_CANTEX; WriteF('Nie mogë przeanalizowaê \s!\n',exceptioninfo) CASE BLAD_NOTADIR; WriteF('\s nie jest katalogiem!\n',exceptioninfo) CASE HALT; ReThrow() ENDSELECT ENDIF ENDPROC PROC czyiff(ufname) HANDLE DEF ufh,iffis[4]:STRING,iffid[4]:STRING IF (ufh:=Open(ufname,MODE_OLDFILE))=NIL THEN Throw(BLAD_OPEN,IoErr()) IF Read(ufh,iffis,4)=FALSE THEN Throw(BLAD_READ,IoErr()) Seek(ufh,4,OFFSET_CURRENT) IF Read(ufh,iffid,4)=FALSE THEN Throw(BLAD_READ,IoErr()) IF StrCmp(iffis,'FORM')=TRUE THEN Throw(IFF,iffid) EXCEPT DO IF ufh THEN Close(ufh) IF exception SELECT exception CASE BLAD_OPEN; PrintFault(exceptioninfo,'!! Nie mogë otworzyê pliku. Powód: ') CASE BLAD_READ; PrintFault(exceptioninfo,'!! Nie mogë odczytaê pliku. Powód: ') CASE IFF; WriteF('\c[1mIFF \s\c[0m',ESCAPE,exceptioninfo,ESCAPE) ENDSELECT ENDIF ENDPROC Program jest wersjâ komendy dir. Po skompilowaniu argumentem programu jest nazwa katalogu, który ma zostaê "przeôwietlony". Polega to na sprawdzeniu wszystkich plików w katalogu, czy nie sâ przypadkiem IFF-ami, a jeûeli sâ, to jakiego typu. Jeûeli zostanie napotkany katalog, program wejdzie do niego i sprawdzi w nim wszystkie pliki. W ostatniej linii widzisz linië z >EXCEPT DO<. Otóû jest to pewien trik. Jeûeli napiszesz tak w swoim úródle, to bieg programu po napotkaniu EXCEPT nie zostanie przerwany (lub nie wróci do miejsca wywoîania procedury), ale wykona handler ze zmiennâ exception ustawionâ na 0. Dziëki DO konstrukcjë ... /* OK to ENUM-owana staîa o wartoôci 0 */ Raise(OK) EXCEPT ... moûna zastâpiê przez krótsze ... EXCEPT DO ... Maîe, a cieszy. Czy zauwaûyîeô uûycie nie znanej jeszcze funkcji >ReThrow()< w handlerze procedury katalog()? Ûeby wyjaôniê jej dziaîanie, muszë sië posîuûyê przykîadem. Przyjmijmy, ûe Twój program rysuje dywan Sierpiïskiego -- fraktal, którego algorytm tworzenia najlepiej zapisaê rekurencyjnie (jeûeli nie wiesz, co to jest rekurencja, to proponujë przeczytaê ksiâûkë [1], gdzie jest to bardzo îadnie objaônione). Oczywiôcie otworzyîeô ekran, okienka i inne bajery. W lewym górnym rogu ekranu, jak na dobry soft amigowski przystaîo, znajduje sië gadûet zamykajâcy, którego wciôniëcie ma spowodowaê przerwanie rysowania fraktala i zakoïczenie wykonywania programu. Zastanów sië, jak byô to zrealizowaî? Po otrzymaniu sygnaîu od Intuition, ûe gadûet ten jest wciôniëty, naleûy wróciê do gîównej procedury i posprzâtaê po sobie (zamknâê okna, ekran, ewentualnie zwolniê inne zasoby systemu). Proste, tak? No dobrze, ale jak to zrobiê, jeûeli przy kaûdym wywoîaniu procedury, dajmy na to, fraktal(), która jest zbudowana rekurencyjnie (wywoîuje samâ siebie), rezerwujesz maîy kawaîek pamiëci na jakieô podrëczne dane? Po zauwaûeniu wciôniëcia gadûetu naleûy przecieû te kilka (kilkadziesiât..., kilkaset..., kilka tysiëcy..., zaleûy od gîëbokoôci rekurencji) alokacji zwróciê systemowi!!! I tu zaczynajâ sië schody, bo wskaúniki do tych alokacji sâ w niedostëpnych z wnëtrza procedury fraktal() zmiennych, naleûâcych do "rodziców" (procedur wywoîujâcych) i grzecznie odkîadanych na stos przy kaûdym wywoîaniu rekurencyjnym... Radâ na to jest wîaônie ReThrow(). Funkcja ta powoduje wywoîanie handlera bîëdów procedury, gdzie, zgodnie z tym, co pisaîem w poprzednim odcinku, zwalniamy zajëtâ na poczâtku biegu procedury pamiëê. Potem ReThrow() wywoîuje handler procedury "rodzica" itp. Tak wiëc wszystkie alokacje zostanâ zwrócone! I o to chodzi. ReThrow() jest unikatem i wraz z handlerami bîëdów stanowi bardzo mocnâ stronë E. W poprzednim odcinku zadeklarowaîem sië, ûe opiszë dziaîanie konstrukcji >SELECT val OF var<. Zaîóûmy, ûe z niewiadomych powodów, chcesz wypisywaê znaki z pliku na ekran w bardzo dziwny sposób. Wszystkie o kodach poniûej 32 majâ byê zastâpione przez kropki, oprócz znaku (kod 10) oznaczajâcego poczâtek nowej linii, po napotkaniu którego wypiszesz na ekran ciâg znaków "*NEW LINE*", natomiast znak (kod 13) ma nie byê wyôwietlany w ogóle, nawet w postaci kropki. Znaki o kodach powyûej 127 teû majâ byê zamienione na kropki. Oprócz tego cyfry majâ byê pogrubiane, a maîe litery pochylone. Dziëki SELECT val OF var moûna zrobiê to bardzo zgrabnie: SELECT 127 OF znak:=Fgetc(input) CASE "\n" /* \n to znak czyli kod 10 */ WriteF('*NEW LINE*\n') CASE "\b" /* \b to znak czyli kod 13 */ NOP /* 8^) wstawka assemblerowa */ CASE "0" TO "9" WriteF('\e[1m\c\e[0m',znak) CASE "a" TO "z" WriteF('\e[2m\c\e[0m',znak) DEFAULT WriteF('.') ENDSELECT Pierwszym argumentem konstrukcji SELECT val OF var jest zakres -- przyjmowane jest od 0 do val. Drugim argumentem jest zmienna, której wartoôê jest porównywana w CASE-ach w ôrodku SELECT..ENDSELECT. Jeûeli zmienna ta nie mieôci sië w zakresie [0..val], to wywoîywane jest dziaîanie zdefiniowane w DEFAULT. Przy stosowaniu SELECT val OF var naleûy pamiëtaê, ûe jest to bardzo szybki, ale pamiëcioûerny sposób. Amiga E tworzy tablicë skoków (dziëki czemu nie trzeba porównywaê wartoôci, wystarczy na ich podstawie pobraê adres z odpowiedniej komórki tablicy skoków) o wielkoôci 2*val bajtów (tutaj: 256). Nie naleûy wiëc przesadzaê i nie uûywaê wartoôci wiëkszych niû 256... * Tym razem odstâpië od tradycji i nie zamieszczë przykîadowego programu do wklepania. Wybaczcie mi, ale mówiâc szczerze trudno sië zmieôciê w 4 KB tekstu linstingu, która to objëtoôê wchodzi akurat na stronë w naszym piômie, tak, aby program byî i ciekawy, i poûyteczny. Obiecujë jednak, ûe w nastëpnym numerze znajdziecie taki "przykîadowy" listing, byê moûe o dwa razy wiëkszej objëtoôci. Przy okazji zachëcam do przysyîania listów z opisami Waszych problemów dotyczâcych jëzyka E. Postaram sië na najwaûniejsze odpowiedzieê na îamach pisma, co, jak sâdzë, wyjdzie na korzyôê nie tylko pytajâcemu, ale i Czytelnikom. Ûegnam na miesiâc. CUL8R (czyt: si-ju-l-eit-er). Literatura: [1] Anna Struûyïska-Walczak, Krzysztof Walczak "Nauka programowania dla... juû nie caîkiem poczâtkujâcych; Turbo Pascal", Wydawnictwo W&W (taka zielona ksiâûka z ûóîtym tytuîem).